WARNA-WARNA KEHIDUPAN

4 comments to “ ”

1. 
   Anonymous
   September 6, 2008 at 9:48 AM

   Hajat hati nak jumpa parent shima. Sayang abang berterusan sakit tangan. Terpaksa berlama di kampong.
   
   Ini kak hanim. Terpaksa guna Anonymous sebab tak leh masuk sebagai bloger

1. 
   IKRAB family
   September 8, 2008 at 11:18 AM

   hai kak ani,nape ye takleh masuk as blogger?sian,masih sakit lagi ke kak.abah pun terkejut gak bila saya citer aritu.masa jumpa kat ganu dulu ok je kan.kak,klu bengkak tangan tu tak surut, cubalah cari bomoh patah kak sbb tak boleh nak urut cara normal nanti lagi bengkak.dkt perak ada saya dgr ok juge tapi tak ingat kat mana.maybe kwn2 kat sini tau mana2 tempat boleh diikhtiarkan.makan pun kena pantang juge kak, ikan2 yg bisa,sayur2 mcm kcng panjang,bendi elakkanlah. moga cepat sembuh.

1. 
   Tirana
   September 8, 2008 at 5:09 PM

   Azwari..memang sedih menengok orang2 yang kurang bernasib baik. Mereka tu sepatutnya dibantu oleh baitulmal tapi kadang2 bantuan yang diberi tak cukup..Ke mana dan bagaimana zakat itu diagihkan pun entah la... Kak Tirana dulu pun jadi anak yatim dalam usia yang masih kecil. Sepanjang persekolahan sekolah rendah, cuma dapat sekali aje bantuan dari pihak kebajikan masyarakat.. itupun tak sempai seratus ringgit..tapi alhamdulillah..dapat la jugak. Pihak sekolah pulak bagi bantuan pakaian sekolah. Selebihnya mak kena tanggung.. Kesian kat mak..kerja kuat dia masa tu sebab abang2 dan kakak ada lagi yang sekolah menengah. Bila kak tirana masuk sekolah menengah, cikgu bagi borang pohon biasiswa..isi sendiri borang tu dan ketua kampung bagi sokongan..Alhamdulillah dapat. Lepas la duit nak beli buku dan peralatan sekolah..
   
   Bila kenang balik, insaf rasanya.. Kak tirana pun sensitif bila tengok anak2 yatim sebab dah pernah lalui situasi yang memilukan dan da'if..Nasib baik mak ada..Pernah orang minta abang kak tirana sbb orang kesian tgk mak..tapi mak kata biar dia tak makan, namun nak bagi anak kat orang,tidak sekali.. Tabah betul mak kak tirana..

1. 
   IKRAB family
   September 9, 2008 at 7:51 AM

   pengalaman hidup dgn kesusahan dan rintangan mematangkan lagi kita, kak jika melihatnya secara positif.itulah salah satu bentuk ujian yang perlu dlalui dgn redha.Tahniah pd mak akak yg tanah dan berjaya membesarkan anak2 yg berjaya skg kan.
   
   bagi saya pihak yg berwajib perlu upgrade dan kaji balik sistem masing2 terutamanya dlm mendapat collection dan mengagihkannya.mungkin perlu juga memperbnykkn program dan kemudahan yg boleh diberi kpd ibu/bapa tunggal dan keluarga yg susah untuk mampu berdikari mencari nafkah untuk diri dan keluarga.

Post a Comment